Turkusowa Kropka pisze o wizycie w Szwajcarii.

Niedługo przed tym, gdy poszłam na studia, zadzwoniła do mnie babcia z informacją, że odnalazła nas dawno zaginiona rodzina ze Szwajcarii. Zdziwiłam się, bo ani nie wiedziałam, że ktoś z naszej rodziny mieszka we Szwajcarii, ani też nie wiedziałam, że ktoś tam zaginął. Ale rodzina przyjechała (mnie wtedy akurat nie było), poznała wszystkich i pojechała. Sama zaczęłam z nimi pisać. Szlifowałam znajomość języka niemieckiego, a przy okazji mogłam dowiedzieć się czegoś o mojej rodzinie. Od tego czasu nasza szwajcarska rodzina zapraszała nas do siebie, ale jakoś nikt nie chciał jechać.

Już byłam razem z moim obecnym mężem, gdy postanowiliśmy, że pojedziemy do Szwajcarii na wycieczkę, a przy okazji poznamy moją rodzinę. Poinformowałam ich o tym fakcie i od razu wpadłam w osłupienie, bo oni w ogóle nie chcieli słyszeć, że będziemy mieszkać w hotelu. Tak więc zamieszkaliśmy u mojej cioci (dokładnie to kuzynki mojego taty), która w tym czasie jechała na urlop do Austrii. Spędziliśmy tam 8 dni. Nie będę streszczać całego naszego pobytu, ale napiszę tylko, że było to koło Zurichu. Mieszkaliśmy w uroczej miejscowości Rapperswil (gdzie mieści się między innymi Polskie Muzeum).

Co nas zaskoczyło?

- Szwajcarzy są bardzo uprzejmi. Wszyscy na ulicy uśmiechali się do nas i pozdrawiali nas. Zapytana o drogę osoba zawsze próbowała nam pomóc. Ponoć Szwajcarzy są bardzo nieuprzejmi. Ja tego nie zauważyłam, ale może byłam tam za krótko?

- Wszędzie jest czysto. Ani jednego papierka nie widziałam na ulicy. Nawet uliczne koty są czyste i zadbane. Ponad to wszystkie śmieci się segreguje. Dla mnie bajka!

- Szwajcarzy mają duże zaufanie do ludzi. Nie raz widzieliśmy stojące budki na przykład z kwiatami bez sprzedawcy. Zostawiona była tylko puszka na pieniądze i karteczka z cenami. Tak samo rowery były najczęściej niezabezpieczone.

- Jeżeli szukasz prawdziwej demokracji, to jedź do Szwajcarii. Nigdzie indziej nie widziałam nawet namiastki demokracji. Może dlatego im się tak powodzi?

- Szwajcarzy są bardzo dumni ze swojego pochodzenia. Nie wiem jakim cudem i nie rozumiem tego, ale moja szwajcarska rodzina jest bardzo dumna ze swojego polskiego pochodzenia. Jeden z wujków nawet stara się teraz o polski paszport. Zbędna rzecz, ale on i tak jeździ, załatwia i stoi w tych polskich kolejkach, aby ten paszport dostać. Nie ogarniam.

- Szwajcarski transport to bajka. Pociągi jeżdżą i się nie spóźniają (a przynajmniej ja, wychowana w polskich rezaliach, nie zauważyłam spóźnień). Środki transportu są czyste i ładne. Tylko bilety strasznie drogie.

- Ubrania w sklepach są zupełnie inne niż u nas. Porównałam jeden sklep, gdzie we Szwajcarii ciuchy mi się bardzo podobały. Ta sama marka w Republice Czeskiej już mnie nie powaliła na kolana.

- Wtedy zaskoczył mnie także łatwy dostęp do zdrowej żywności. W sklepie można było kupić jajka od szczęśliwych kur i mleko wiejskie. Teraz w Polsce także już jest to wszystko bardziej dostępne, ale te 7 lat temu nie było jeszcze tak różowo.

- Ekologia tam rozumiana jest nieco inaczej niż u nas. Tam dba się o środowisko, o zwierzęta, ale nikt nie robi tego dla własnych korzyści. Zwyczajnie o swoje środowisko trzeba dbać i już. Mój wójek jeździ tylko pociągiem, bo właśnie dba o środowisko. Inna sprawa, że tam komunikacja działa jak w szwajcarskim zegarku.

- Widoki zapierające dech. Niby wiedziałam, że to góry, więc będzie pięknie, ale nie spodziewała się, że aż tak bardzo.

Szwajcaria to piękny kraj, pełen świetnych ludzi i niesamowitych widoków. Zawsze podróż tam będę wspominać z sentymentem i już planuję następną. Jest to jedno z tych miejsc, gdzie mogłabym żyć. Może tylko odległość od Polski mi się nie podoba.

Troszkę wspominkowych zdjęć: